Przeprowadzone przez nas badanie pokazuje, że tylko 25% ankietowanych akceptuje sytuację, że mieszka obok osoby chorej psychicznie. Tylko 30% przyznało, że zaakceptowałoby chorobę psychiczną u swojego przyjaciela. Statystyki pokazują, że co czwarty Polak doświadczy w swoim życiu kryzysu psychicznego. Kryzys psychiczny to nie tylko objawy, którym poświęcamy sporo miejsca, w ramach naszych filmów i podcastów, ale dzisiaj chcemy poruszyć temat wykluczenia i autostygmatyzacji osób chorujących psychicznie. Zjawisko wykluczenia to nie tylko sytuacja, w której ktoś wyklucza nas z racji naszej choroby, ale również osoby chorujące same mogą wykluczyć się z życia społecznego.
Na początkowym etapie doświadczania choroby, ważna jest przestrzeń, w której sami oswajamy się z doświadczaną przez nas chorobą, jej objawami, konsekwencjami. Jest to moment, w którym warto szukać drogi do akceptacji własnej choroby, aby nie zamknąć się na relacje z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. Akceptacja nie oznacza godzenia się na objawy, których doświadczamy, a jest rodzajem relacji, w której dajemy sobie przestrzeń do zmiany. Diagnoza choroby w naturalny sposób wywołuje w nas lęk i obawy przed odrzuceniem. Jest to ważny czas, w którym sami potrzebujemy pomocy i wsparcia, psychoedukacji, która pomaga nam zrozumieć naszą rzeczywistość. Kiedy zaakceptujemy swoją chorobę, czy kryzys psychiczny, wtedy dajemy szansę na budowanie relacji z drugą osobą. Relacji opartej nie na naszej diagnozie, bo nikt nie jest swoją chorobą, a na tym kim jesteśmy. Bo przecież nikt na przywitanie nie mówi: Cześć jestem Tomek i mam depresję. Wykluczenie bierze się z niewiedzy, z braku możliwości poznania. Czy widząc kogoś na ulicy, jesteśmy w stanie rozpoznać, jakiego kryzysu bądź choroby doświadcza? Często możemy dostrzec jedynie jej objawy takie jak zagubienie, niepewność, drażliwość, smutek, wycofanie. Tutaj pojawia się pytanie, na ile my jesteśmy w stanie dostrzec osobę, a nie tylko objawy choroby? Wykluczenie bierze się z naszych lęków, wyobrażeń, stereotypów dotyczących osób chorujących psychicznie. Każdego dnia w naszym najbliższym otoczeniu, często mijamy osoby, które doświadczają różnych trudności, kryzysów i chorób psychicznych, czego nie jesteśmy świadomi. Bo choroby psychicznej nie widać na pierwszy rzut oka. Tylko od nas zależy, czy odważymy się obalić stereotypy i poznać człowieka, a nie jego chorobę.
Stereotypy i wroga postawa, czy też żarty, które każdy z nas słyszał, często powodują lęk przed ujawnieniem swojej choroby psychicznej. Gdy słyszymy, że depresja to wymysł cywilizacji, że lęk czują tylko słabi ludzie, że statystycznie najwięcej samobójstw jest spowodowanych chorobą psychiczną. Te krzywdzące opinie powodują autostygmatyzację, czyli stan, w którym sami odrzucamy siebie.
