Okres dojrzewania to czas intensywnych przemian w życiu nastolatka. Zmiany te obejmują wygląd zewnętrzny oraz cały świat wewnętrzny młodego człowieka. Dotyczą procesów fizjologicznych, emocjonalnych, mentalnych i moralnych. Czas między dzieciństwem a dorosłością może być kłopotliwy zarówno dla adolescenta, jak i jego otoczenia. Zatroskany rodzic może doświadczać poczucia bezradności, frustracji czy wręcz straty, kiedy jego dziecko zmienia swoje oblicze i zaczyna się oddalać. Na co zwracać uwagę i jak wspierać nastolatka?
Okres burzy i naporu
Wiek nastoletni kojarzony jest z buntem, z którym większość rodziców styka się już znacznie wcześniej w swojej historii wychowawczej. Dziecko już we wczesnym dzieciństwie testuje granice, bada naszą konsekwencję oraz cierpliwość. Niewątpliwie strategie, jakie stosowaliśmy w przeszłości, wpłynęły na sposób zachowania i wyciągania wniosków naszej pociechy. Tym razem jednak mamy do czynienia z osobą dużo silniejszą, dojrzalszą intelektualnie i znacznie bardziej niezależną.
Nadal bardzo ważne jest, aby w wybuchowych momentach zachować spokój i powstrzymać się od agresywnych reakcji, a jednocześnie zachować konsekwencję, klarowność i autentyczność. Młodzież lubi wytykać dorosłym błędy, wystawiać na próby, ironizować. Jednocześnie nadal potrzebuje dobrych wzorców i wpierających relacji. Czasem także po to, żeby móc je odrzucać, przybliżać się i oddalać, sprawdzać konsekwencje. Warto jest dyskutować z nastolatkiem, pytać go o zdanie, dawać wybór i pozwalać na negocjacje. Kiedy jednak pojawia się silny bunt i agresja, należy ją zatrzymać, nie dopuszczając do sytuacji, by nastolatek przejął władzę nad dorosłymi i manipulował nimi.
Cały artykuł znajdziesz TUTAJ
