Dzieci nie chcą wstać z łóżka, protestują przeciwko porannym rytuałom jak ubieranie, mycie. Narzekają na ból brzucha, czasami wymiotują. Starsze dzieci, które mają za zadanie same wybrać się do szkoły, zostają w domu lub zawracają z drogi do celu. Jeśli tego typu sytuacja zdarzyła się raz, nie mamy powodu do niepokoju. Jednak gdy odmowa pójścia do szkoły zdarza się regularnie, może to oznaczać, że u dziecka rozwija się fobia szkolna.
Czym jest fobia szkolna?
Fobia szkolna (inaczej nerwica szkolna) jest zwykle postacią nerwicy lękowej i dotyczy środowiska szkolnego oraz wymagań szkolnych. W przypadku uczniów młodszych (najczęściej pierwszoklasistów) lęk przed szkołą spowodowany jest często konkretnym czynnikiem traumatyzującym, np: upokorzeniem lub ośmieszeniem ucznia na terenie klasy. Czasami wiąże się z mniejszą dojrzałością emocjonalną lub społeczną. W tym przypadku sytuacja szkolna i obowiązki ucznia przerastają możliwości dziecka i może ono reagować ucieczką przed trudną dla niego sytuacją. Przewlekła postać fobii szkolnej (mogąca pojawić się u dzieci w każdym wieku) charakteryzuje się stopniowym narastaniem obawy przed szkołą, a znaczącą rolę w jej powstaniu, głównie u dorastającej młodzieży, pełni dom rodzinny. Dziecko zaniedbane przez opiekunów lub przeżywające kryzys w swojej rodzinie ujawnia swoje trudności poprzez odczuwanie silnego lęku przed szkołą. Fobia szkolna występuje u 1-5 proc. dzieci.
Cały artykuł znajdziesz TUTAJ
