Psychoterapia dzieci i młodzieży jest formą dialogu pomiędzy dzieckiem, opiekunem, a terapeutą. Może odbywać się w formie sesji indywidualnych (dziecko i terapeuta), grupowych (grupa dzieci i terapeuta) oraz w diadach (dziecko + opiekun i terapeuta). Ze względu na specyfikę świata młodego człowieka psychoterapia dzieci i młodzieży różni się nieco od pracy z dorosłymi i wyróżnia się:
– dostosowaniem metody pracy do etapu rozwojowego dziecka
– stałą współpracą z rodzicami lub opiekunem
– włączaniem w sesje zabaw terapeutycznych, ruchu, rysunku, muzyki
– lepsza jakość relacji z dorosłymi i rówieśnikami
– rozwijanie świadomości swoich emocji oraz odnajdowanie bezpiecznych form ich wyrażania
– budowanie świadomości ciała oraz obrazu siebie, które przekładają się na poczucie pewności i własnej wartości
– pokonywanie trudności i rozwijanie własnych zasobów
– obniżenie lęku, frustracji, agresji, nieśmiałości oraz dostęp do nowych możliwości
– występowania różnego rodzaju zaburzeń (np. emocjonalnych, zachowania, rozwojowych, więzi)
– trudności związanych ze zmianą sytuacji życiowej dziecka (np. przeprowadzka, rozwód, choroba lub śmierć członka rodziny)
– problemów w funkcjonowaniu dziecka w jego środowisku (np. trudności szkolne, nieśmiałość, apatia, bunt)